13melek: rigor mortis

Eskişehirli müzik kolektifi M4NM’nin ta başından beri peşindeyiz. No Call ‘Recently’ ve sinemayı müziğe tahvil ettikleri Sadece Bu Yeterli Değil projeleri, I’mpty, Ağaçkakan, ve Armonycoma or slt’nin solo albümleri, Hals ve I’mpty’nin ortak projesi Vefa’nın spoken word öğretileri her zaman algılarımızı açtı, kulağımıza akan sesler vesilesi ile etrafımıza bakışımızı değiştirip zihin dünyamızı besledi. Ağaçkakan ve Armonycoma or slt aşağı yukarı bir sene önce roadside.picnic isimli yeni projelerini müjdelemişti, ancak bir süre sonra haber gelmez oldu. Bu durumu yeni albüm 'Rigor Mortis' için yazdıkları notta şöyle özetlemişler: “Rigor Mortis, eyleme geçirilemeyen düşüncenin aslında ne denli boşlukta olduğunun kanıtı. Bir yıl önce fikir teatisine başlanmasına rağmen, ancak eyleme geçebilecek karaktere bürünebildiğimiz 2012 yılının haziran aylarında küllerinden doğdu.” Kendilerine umursamazlığı ve tembelliği yakıştırsalar da Rigor Mortis derinliğindeki albümlerin, her ne kadar amatör bir ruh ve imkânlarla hazırlansalar da, ortaya çıkması ve içe sinmesi zaman alıyor; bazı şeylerin vücut bulabilmesi için dimağlarda iyice pişmesi gerekiyor. M4NM bir şekilde yola devam ediyor, otobanı değil taşlı tozlu patikaları takip ediyor. Misak, albüm hakkında yazdığı kenarlık yazısında roadside.picnic ve hatta M4NM müziğinin temel taşlarını şöyle özetlemiş: “Deneyselliklerindeki edebi seslenişler, feylezofik çıkarsamalar, öncüllere ve ardıllara 'tüm' haklarını teslim etmek adına iliştirilen selamlar, desturlar”. Her M4NM albümü bu taşları daha da ince işliyor, gerçeği daha sarsıcı bir şekilde muştuluyor. Rigor Mortis, vücudun ölüm sonrası katılaşma hali manasına gelen bir terim, albüm kapağındaki fotoğrafın yüzüne oturtulan kurukafayla şüphesiz ki bir ilişkisi var. ‘Lagras’ta tepesindeki ampul ışıklarıyla soğutulan cesetlerden, ‘Mütemadiyen’de yudum yudum kanayan saçlardan ve ten dağlayan parmak izlerinden bahseden ikili, bir yandan da bu ağır yükten memnun, tıpkı koskoca gök kubbeyi taşıyan Atlas’ın emanetini sahiplendiği gibi. Ölü vücutların istatistiklere indirgendiği, kafanın bedene ağır geldiği, gittikçe kalabalıklaşan memleketlerin bayrakları ve simgeleriyle dikenli tellere sarıldığı zamanların karamsarlığı var ‘Rigor Mortis’te. Ama tıpkı kasları sertleşip ölü katılığında dimdik duran cenazeler gibi kendilerini salmıyor, hakikati dillendirip musibetleri teşhir ediyorlar: “Şimdi ölün / Yarın başka gün”. Nasihatleri Oblomov, kızıl otları Boris Vian, yol sormaları Jack Kerouac’tan. Eğer bir mezar kazılacaksa onu da kendileri kazan roadside.picnic, deneysel hiphop ve bu toprakların bilinçaltına işlemiş sesleri ustalıkla bir araya getiriyor, ilhamının bir kısmını da Üç Hürel’den, Fikret Kızılok’tan ve Moğollar’dan alıyor. M4NM tedirginlik ve gözlem halinden çıkıp eyleme geçiyor bu albümle, askıda yaşamaya alışıyor, sokaklarda mızıka çalarken vurulmaktan korkmuyor. “Adios” değil, “Bienvenidos”. 
 

2 ağustos '12

kaynak, 13melek
13melek twitter